اگه تو نبودی......؟!!!

پسر نازنینم,

مهربون دوست داشتنی،بالاترين اميد زندگی ام،اگه تو نبودي زندگی ام چه بی

رنگ و بی معنی بود.اگه تو محرم شبای خلوت و سنگ صبور حرفای نگفته ام

نبودی،سقف طاقتم تا کجا تاب می اورد؟قامت صبرم تا کجا رشد می کرد؟

تو که اغاز و شروع هر فکر قشنگ هستی که توی انديشه من پا گرفته و زنده

شده، تو که حتی خيال حضورت شکوه خيال انگيز يه روياست،همون حضور

عزيزيکه وقتی يه نمه از عطرش تو ذهنم می پيچه مست و مدهوشم ميکنه

واسه تموم عمرم. تو که بودنت يه دنيا صفاست. دوری از تو پر از ملاله وبدون

تو موندن چقدر محال.

چقدر خوشبختم که تو رو دارم،چه سعادتی که تو منو دوست داری و چه

خوشبخت تر هستم که اين خوشبختی رو درک کردم و فهميدم.

وقتی تو هستی دلم قرص و محکمه، با همه مشکلات عالم اگه تو باشی

دلم غصه نداره.

چی ميتونه منو بترسونه وقتی پشتم به تو گرمه. کی مثل تو ميتونه ارومم

کنه وقتی دلم تنگه؟

 کی می تونه غير از تو اولين دليل شادی هام بشه؟

تموم خوشبختی های زندگيم هديه ای است که سر چشمه از خدای مهربون  داره.

خدایا اگه تو نبودی دلمو به چی خوش می کردم؟ اگه تو نبودی چقدر می ترسيدم و

همه چيز چقدر بيهوده بود. به من بگو اگه تو نبودی ،به کی پناه می بردم؟

اون وقت نگاه غريبم تو اين شب تنها،تموم اميدم تو اين دل شيدا،به دستای

کی خيره می موند.

تموم سختی هايی که پشت سر گذاشتم به لطف و اراده تو ازش گذشتم.

تو سخت ترين لحظه های زندگی ام وقتی به تجربه تلخ ترين درد عمرم

رسيدم،همون لحظه که درد تلخ شکستن يه دل شيشه ای رو چشيدم

درست همون لحظه خدای خودمو  ديدم که نزديکتر از هميشه تو قلب من نشسته.

اگه خدای مهربونم نبودی تحمل سنگينی فصل های سخت زندگی منو به کجا

می رسوند؟

شکر می کنم خدای بزرگ رو که خوشبختی داشتنت رو ،روزيم کردی. دستاتو از رو همين زمين خاکی می بوسم که بهم نظر کردی.

چه لذتی داره، درک حضور تو مثه يه حضور ابدی سايه به سايه،چه لطفی

داره حس همراهی تو لحظه به لحظه.

وقتی می بينم چتر حمايتت روی سرمه اگه از اسمون سنگم بباره،اب تو

دلمون تکون نمی خوره وخيالی نيست،چون ارزشمندترين دارايی من و بزرگ

ترين نعمت زندگی منی ، همیشه با منی...